شهر ورزنه با مساحتی در حدود ۲۳۰۰ کیلومتر مربع و با ۱۷۰۰۰ نفر جمعیت، در نزدیکی تالاب بین الملی گاوخونی قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های شرق استان اصفهان است که تمدنی کهن را به دوش می‌کشد. زیرخاکی‌ها و گنجینه‌های تاریخی این شهر خبر از کهن سالی شهر می‌دهند. ورزنه با جاذبه‌های طبیعی خارق العاده، گنجینه‌ی آثار باستانی و فرهنگی غنی، همچون نگینی در مرکز ایران می‌درخشد.
ورزنه، دیار فرشتگان سفید پوش؛ هیج جادوی در کار نیست؛ نه ساختمان‌ها سفید است و نه گرد سفید به روی شهر پاشیده اند. تنها سفیدی بارزی که در این شهر به چشم می‌خورد، چادر‌های زنان است. گرمای طاق فرسای کویری با چادر‌های سیاه میانه‌ی خوبی ندارد؛ قبل از اینکه ورزنه جلوه‌ی شهر بگیرد، زنان سرزمینش چادر‌های سفید بر سر می‌کردند. همین رسم از دیرباز تاکنون در میان فرهنگ مردمانش حرف اول را می‌زند. اگر بخواهیم موشکافانه فرهنگ پوشیدن چادر‌های سفید را بررسی کنیم دلایل مختلفی به دست می‌آید. برخی معتقدند که گرمای تابستان مسبب آن است و برخی دلیل آن را به وجود کشتزار‌های پنبه و رونق پارچه بافی در ورزنه نسبت می‌دهند. قدمت این شهر تاریخی به زمان زرتشتیان می‌رسد؛ برخی رنگ سفید چادر‌ها را برگرفته از لباس روحانیان زرتشت می‌دانند. با وجود تمام این تعابیر، هرجای شهر ورزنه را که بنگرید سفیدی چادر‌های زنان به چشم می‌آید همین امر باعث شده تا آن را شهر سفید بنامند.
میلاد با سعادت حضرت فاطمه (س) و روز مادر مبارک | زیباترین کلمه برلب های بشریت کلمه «مادر» و زیبا ترین آوا، آوای«مادر» است. این کلمه آکنده از عشق و امید است، کلمه شیرین و مهر انگیز که از اعماق قلب بر می خیزد. مادر همه چیز ماست، مادر آن روح جاودانی است که لبریز از عشق و زیبائی است. | مجموعه عکسی از مادران ایران زمین ...
رنگرزی سنتی دراهر ـ
کارگاههای کوچک وبزرگی درشهرستان اهروجود دارد که به رنگرزی سنتی مشغولند در شهراهرمحله ای بنام راسته سه دکانلار وجود دارد که شغل شان رنگرزی وارایه خدمات به ورنی بافان وفرش بافان می باشد. به جهت اینکه شغل اکثرزنان منطقه ارسباران(قره داغ) فرش بافی ویا ورنی بافی می باشد بنابراین همچنان نخ های پشمی برای فرشهای دستباف وورنی را کارگاههای رنگرزی سنتی رنگ درست می کنند وبازاررنگرزی داغ است.
امامزاده داوود با یازده پشت به دومین امام شیعیان می‌رسد. گفته می‌شود که وی و برخی دیگر از بستگانش در همراهی امام هشتم شیعیان به ایران آمده و شهید شدند. بقعه این امام زاده در دوران صفویه ساخته شد و در دوران فتحعلی شاه توسعه یافته‌است.
در دره‌های مجاور امامزاده داوود در سمت مغرب و جنوب غربی در آبادی‌های رندان و سنگان بقعه‌هایی به نام امامزاده عمادالدین پدر امامزاده داوود و امامزاده علاءالدین و امامزاده قاسم و امامزاده عقیل برادران امامزاده داوود وجود دارد.
آرامگاه امامزاده داوود واقع در شمال غرب تهران و در انتهای جاده امام زاده داوود در بخش کَن و در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا می‌باشد.
در شامگاه دهمین روز یا آبان روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از روزهای پیشین در مرکز شهر یا آبادی و یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، این جشن آغاز می‌شود.
در اشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل دسته‌جمعی و با گردهمایی همه مردمان شهر و محله و روستا در یک‌جا و با برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده‌است. مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت می‌کنند و بدین ترتیب جشن سده، جشن همکاری و همبستگی مردمان است. زرتشتیان استان‌های کرمان ، یزد ، فارس و دیگر استان ها از دیرباز این جشن را برگزار میکرده اند. امروزه بجز این شهرها در روستاهای اطراف میبد و اردکان،بافت،بردسکن،طبس(روستای پیرحاجات) و حتی در برخی کشورهای خارجی مانند سوئد، آمریکا و استرالیا ایرانیان با گردآمدن در یک نقطه از شهر یا روستا در کنار هم آتشی بسیار بزرگ می‌افروزند و به نیایش‌خوانی و سرودخوانی و پایکوبی می‌پردازند. گفتنی است بزرگترین وباشکوه‌ترین جشن سدهٔ جهان در کرمان هر ساله برگزار می‌شود. همچنین در تقویم اصلی و جدید زرتشتیان این روز را آبان روز نامیده‌اند.
بنایی صخره‌ای است که در حاشیه روستای ویر در حدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر تاریخی سلطانیه در استان زنجان واقع شده‌است. معبد سنگی داش کسن مربوط به دورۀ ایلخانیان است. در این بنا دو نقش برجستۀ اژدها و چند محراب اسلامی در دو سمت آن و به قرینه یکدیگر حجاری شده‌است. این نقش‌برجسته‌ها از معدود نقوش اژدها در ایران هستند و تأثیر فرهنگ شرق دور (مغولستان و چین) را در عصر ایلخانان نشان می‌دهند. برخی قدمت این معبد را به قبل از اسلام رسانده‌اند و معتقدند که در زمان ایلخانان نقوشی از جمله اژدها بر آن افزوده شده‌است
بزرگترین روستای شمال غربی پایتخت، روستای وردیج است که ۱۸۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. اینجا بخشی از کن و سولقان است و جزو منطقه ۲۲ تهران به‌حساب می‌آید. روستای وردیج در غرب دره کن واقع شده و اطرافش جاهای دیدنی زیادی پیدا می‌شود که ارزش یکبار رفتن را دارد. اطراف روستا شبیه نمایشگاه آثار سنگی‌ست و صورتک‌ها و آدمک‌هایی سنگی و غول‌پیکر در آن دیده می‌شود. درمورد این سنگها داستان‌های زیادی نقل می‌شود؛ مثلا بعضی‌ها می‌گویند آدمک‌های سنگی بخشی از قلعه قدیمی بوده‌اند. اما جالب‌ترین داستان، افسانه‌ایست که می‌گوید در اینجا موجودات زنده به سنگ تبدیل شده‌اند. یعنی درواقع چیزی که ما می‌بینیم، روح‌های سنگی هستند که چشم‌ها و دهان‌شان مثل یک حفره توخالی‌ست. البته با وجود سنگ‌هایی شبیه به جمجمه انسان و بدن حیوانات این فرضیه زیاد هم عجیب به نظر نمی‌رسد. فرسایش طبیعی سنگها در طول سال‌ها، این مجسمه‌های سنگی را شبیه به نمایشگاهی در دل طبیعت درآورده. نمایشگاهی که به دامنه ارواح سنگی معروف شده است.
بعد از روستای وردیج ، در انتهای جاده آسفالته روستای واریش قرار دارد. این روستا در ارتفاع ۲۲۵۰ متر از سطح دریا، آب و هوای خنک‌تری نسبت به وردیج دارد؛ به طوری که در زمستان بسیاری از سکنه آنجا را ترک می‌کنند. جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود ۴۰ خانوار می‌رسد. اما در زمستان این جمعیت به کمتر از ۱۵ خانوار کاهش می‌یابد.