دهه امامت و ولایت

 تقارب این دو عید عظیم، حلاوتی دوچندان دارد؛ چرا که باری دیگر بر ما این حقیقت را یادآور می‌شود که راهِ پیمودن مسیر تقرب به سوی خداوند سبحان و رسیدن به کمال، جز با رهایی از تعلقات دنیایی و تمسک به ائمه اطهار، امکان پذیر نیست.

قربان و غدیر نسبت مقدمه و ذی مقدمه با هم دارند که یعنی تا مقدمه پدیدار نشود، ذی مقدمه حاصل نمی‌شود که هنگام بررسی مناسک حج، متوجه می‌شویم که از نظر جغرافیایی، نسبت سرزمین قربانی کردن به سرزمین غدیر خم این است که در حجة الوداع، حجاج در سرزمین منا قربانی انجام دادند و بعد در مسجد الحرام در کنار کعبه مناسک خود را تمام کردند؛ با این که مناسک خود را تمام کردند، اما آیه «اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ» هنوز نازل نشده بود، پس هنوز باید اتفاقی بیفتد، یعنی باید در یک سرزمین دیگری به نام غدیر خم و در یک زمانی دیگری که پس از مناسک حج است، این آیه نازل می‌شد، پس مناسک حج و قربانی کردن به عنوان عبادت است و مقدمه‌ای برای رسیدن به رشد که اتمام و اکمال آن در غدیر خم حاصل می‌شود.

پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی(ع) را به‌ عنوان «ولی» قرار دادند، در لغت و زبان عربی «ولی» به معنای دوست و همراه و معنی دیگر آن نیز سرپرست است و انتخاب حضرت علی(ع) به‌ عنوان ولی برای مسلمان به معنای سرپرستی است که مسلمانان را در هر شرایطی راهنمایی می‌کند؛ خداوند حضرت علی(ع) را به‌ عنوان جانشین حضرت محمد(ص) قرار داده است که در آیه‌ی سوم سوره‌ی «مائده» صریحاً بر موضوع ولایت به‌ عنوان یک موضوع مهم و کلیدی تأکید شده است:

«اَلیَومَ یئِس اَلَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم فلاتَخشَوهُم واخشَونِ اَلیَومَ اَکمَلتَ لَکُم دینَکُم و اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی و رَضیتُ لَکُم الاِسلامِ دینا...؛ امروز کافران از دین شما مأیوس شدند پس از آنان نترسید و از من بترسید، امروز دینتان را برای شما کامل کردم و نعمت خود را برای شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دین برایتان پسندیدم.»

دهه ولایت بستری مناسب برای ارائه مباحث عقیدتی و ولایی است، بدین ترتیب ساختارهای اصلی دین مبین اسلام بار دیگر یادآوری می‌شود و نقش «اهل‌ بیت(ع)» در جلوگیری از انحراف دین مبین اسلام بازگو می‌شود.